Morgonbøn
Å kunne eg skrive eit velmeint ord
som gav trøyst til ei fredlaus sjæl.
Å kunne eg tenna eit einsleg ljos
som vil lyse for mørkredd træl.
Å kunne eg pløya ei brukleg fòr
som gjev vokster for veike strå.
Eg vil –
Eg vil vera eld i ei frosi verd,
eg vil vera ljos, der ljos ikkje er.
Eg vil vera salt i ei usunn verd,
eg vil vera vatn, der vatn ikkje er.
Eg vil vera fræ i ei skrinne verd,
eg vil vera liv, der liv ikkje er.
Lukke
No veit eg kva lukke er:
Det er å vakna tidleg
og sjå fram til ein ny dag.
No veit eg kva den
høgaste lukke er.
Det er å gå til ro
etter ein slik dag.
Aslaug Høydal
Bok: Alt som ventar
I haugar og berg
Det bykser so mangt uppi bergi blå,
det tuslar so stilt nedi haugan grå.
Det smattar og kikar i sprekkin små,
det klukkar i fossan langs Gjevarå.
Det bykser og tuslar og er slik styr,
det hugar, det lokkar på tussekyr.
Det fetar og tassar, kruslar og kryr,
det lever i åsan rundt Storemyr.
Les heile diktet «I haugar og berg»
Aslaug Høydal 